Toen we eenmaal waren doorgelaten, werden we ontvangen door Marcel. Hij is de afgelopen maanden bezig geweest met reparaties op het schip. Wat mij erg bijbleef uit het verhaal dat hij vertelde, is dat de kranen verkeerd om waren gemonteerd. Warm en koud water zitten hier anders, wat niet erg handig en zelfs gevaarlijk is voor alle mensen die aan boord van het schip wonen en werken. We liepen door lange gangen waar we geregeld stopten om te zien wat voor installaties er allemaal op zo’n schip zitten. Aandachtig achtervolgde ik Marcel en Rob met mijn camera in de aanslag. Vanuit de keuken, waar we de heerlijke geur van eten roken, liepen we door naar het dek met de ziekenhuisbedden. Terwijl ik de kamers binnenliep, bedacht ik me ineens dat op deze plek straks misschien wel honderden mensen worden geholpen die het niet zo breed hebben als ik. Dit was voor mij een moment waarop ik besefte hoe goed ik het heb, hier in Nederland.
Bij het vervolg van onze rondleiding heb ik mijn aandacht zo goed mogelijk erbij gehouden om alle informatie die Marcel vertelde in me op te nemen. Zo zijn we in de machinekamer geweest en hebben we een systeem gezien dat zout water in zoet water kan omzetten. Iets waar ik eigenlijk nog nooit van heb gehoord en nog nooit bij heb stil gestaan. Voordat we aan het einde van onze tour kwamen, kregen we nog een ruimte te zien waar de kinderen op het schip hun schoollessen volgen. Indrukwekkend dat daar allemaal rekening mee is gehouden. Toch zijn dit soort aspecten op dit schip meer dan normaal voor de bemanningsleden. Uiteindelijk zijn we nog even op het bovenste dek geweest waar de kinderen buitenspelen. Je zal maar een bal over boord schieten; die ben je dan voor altijd kwijt. Maar ook daar is aan gedacht! Rondom de speelplaats zijn netten geplaatst zodat zo’n bal niet overboord kan.